De warme stoofpeertjes komen uit de oven, de wijn wordt ingeschonken, alle borden worden klaargemaakt, het diner kan beginnen. Alle ouderen zitten er klaar voor en hebben trek. Het diner vindt plaats in het Binnenbos, Zeist. Na drie jaar was het weer tijd voor het grote kerstdiner voor alle ouderen.
De sfeer
De versieringen hangen al door de hele zaal. Bij binnenkomst wordt er piano gespeeld en dit zet gelijk sfeer voor de hele avond. Er staat een grote kerstboom in de zaal, die versierd is met rode en gouden ballen. Verder staat er nog een bar die versierd is met rode feestslingers wat ook sfeer toevoegt. Alle bezoekers zitten klaar voor het diner en aan elke tafel zitten 6 à 7 ouderen.
Het gebouw waar de ouderen in zitten heeft meerdere functies. Zo zit er bijvoorbeeld een huisarts in het gebouw maar ook een fysiotherapeut. De ouderen treffen elkaar in de ontmoetingszaal van het gebouw. Het gebouw geeft een gezellige sfeer af vanbinnen. Door de grote ramen kun je van buiten al de sfeer zien van die avond. De lichten zijn warm en de kaarsen staan aan. Iedereen is druk aan het praten en de vrijwilligers zijn overal bij.
Een paar dagen van tevoren zijn de voorbereidingen al bezig en wordt er al druk nagedacht over het menu. Het diner zelf vond plaats op Dinsdag 20 December. Op deze avond zijn er ongeveer 45 gasten aanwezig. Het is een jaarlijks event, maar dit jaar is het extra bijzonder omdat het lang niet heeft kunnen doorgaan in verband met corona. Deze avond is door Vrienden van het Binnenbos geregeld.
De stichting
De stichting Vrienden van het Binnenbos zet zich in voor ouderen die eenzaam zijn en die wel wat gezelligheid kunnen gebruiken, met name nu voor de feestdagen. Na drie jaar kan het diner eindelijk weer plaatsvinden en je ziet dat de ouderen aan het genieten zijn. In de keuken wordt druk gekookt en er lopen vanavond meer dan tien vrijwilligers rond. Zij zitten ook aan tafel bij de bezoekers om hun van gezelschap te voorzien.
Tijdens corona kon de stichting geen bijeenkomsten houden voor de ouderen maar nu is dat weer mogelijk. Veel ouderen kijken uit naar vanavond en zeggen dat zij het weer fijn vinden om tussen de mensen te staan. Het doel van de stichting is ook om ouderen zoveel mogelijk te kunnen helpen waar dat nodig is, ook op het gebied van eenzaamheid. De stichting is begonnen met vier vrijwilligers en is inmiddels verdrievoudigd in aantal.
Emily van Brakel, bestuurslid van de stichting, komt snel de keuken uit. Nog snel kijkt ze om zich heen om te kijken of de ouderen nog ergens behoefte aan hebben. ‘Veel ouderen zijn heel blij dat ze mogen komen, alleen de stap om te komen is nog groot voor sommigen’, aldus Emily. Als tips zegt zij tegen familieleden; ‘De kleine gebaren voor de eenzame ouderen doen al erg veel, dus deel dit met anderen’. Hierna serveert ze het eten uit.
Het kerstdiner
Aan de zijkant van de zaal vind je een doorloop naar de openkeuken. Links van de opening staan alle rollators naast elkaar. De keuken is groot en heeft een enorme vriezer en koelkast waar al het eten vers wordt gehouden. In de keuken wordt hard gewerkt aan het menu van de avond: Zalmtartaar met avocado, Aardappelpuree en rodekool met stoofpeertjes als hoofdgerecht en als nagerecht Eton Mess triffle.
In de keuken wordt druk overlegd over de gerechten van die avond. Alles wordt geproefd en er wordt gekeken of alles in de smaak valt. De wijn wordt ingeschonken en de dienbladen staan vol. Alles wordt geserveerd en de ouderen lijken tevreden. Op elke tafel staan kaarsen en dit geeft sfeervol licht. Alle ouderen lijken te glunderen.
Eén van de bezoekers drinkt wijn en kletst met zijn tafelgenoten. Hij heeft net zijn rode kool gekregen en neemt nog een slok van zijn wijn. Hij zegt glunderend; ‘ik vind het fantastisch hier en omdat je alleen bent, zoek je toch gezelschap op en zo leer je elkaar echt kennen’. De man in kwestie moet lachen als het over de rode kool gaat en zegt vrolijk dat hij hier niet zo gek op is. Na het gesprek duikt hij weer druk in gesprek met zijn tafelgenoten.
Afsluiting van de avond
De ouderen hebben het erg naar hun zin. Vanavond zijn ze even niet eenzaam, maar juist onder het gezelschap van elkaar. De vrijwilligers die in de keuken koken, gaan langzaam opruimen. De pianiste speelt nog een laatste nummer en er wordt nog een kerstverhaal door de pastoor gehouden. Achteraf luidt hard applaus.
Iedereen is onder de indruk van de avond. ‘Het is extra belangrijk dat ouderen niet eenzaam zijn met kerst, omdat de feestdagen al erg beladen zijn door verlies van familieleden, met name partners’, aldus Emily. Veel ouderen kunnen vanavond even hun ei kwijt om de eenzaamheid de rug toe te keren en even de eenzaamheid doen vergeten. Veel van de bezoekers zitten in dezelfde situatie en halen steun uit elkaar.
De koffie stroomt uit het apparaat en de thee kookt al. Het einde van het diner komt langzaam inzicht. De vrijwilligers brengen de ouderen naar huis. De rollators worden van de gang gehaald en de ouderen zijn klaar om naar huis te gaan. Het is een geslaagde avond zonder eenzaamheid.
Luister hieronder naar de reportage van Merle Anema voor een extra ervaring van het kerstdiner.
Recente reacties